A obra de Concha Martínez Barreto (Fuente Álamo, Murcia, 1978) supón unha intensa reflexión sobre a fraxilidade da memoria, e á vez sobre a propia identidade, as conexións interxeracionais, a morte e o esquecemento.

Esta exposición, a primeira nun museo español tras o seu regreso de Nova York, onde residiu durante varias décadas, mostra a obra dos últimos anos –pinturas e debuxos sobre distintos soportes, grandes papeis flotando nos patios, esculturas e estruturas circulares que dialogan coas salas da planta baixa e o panóptico–, xunto a unha selección de traballos anteriores considerados referenciais.