rss feed Imprime esta páxina Envía esta páxina
9 películas de Grace Schwindt

9 películas de Grace Schwindt

19 febrero 2016 - 15 mayo 2016

*Las películas se proyectan en V.O. (inglés/alemán con subtítulos en inglés)
Martes a viernes, de 11.15 a 14.00 y de 17.15 a 20.30, excepto festivos

Este ciclo retrospectivo recolle a produción fílmica de Grace
Schwindt, artista que utiliza medios diversos como o cinema, a
performance ou a escultura para abordar temas relacionados coa
memoria e a construción das relacións sociais ou os sistemas de
poder. Nas súas pezas, cunha forte compoñente teatral, intenta
desmontar os sistemas establecidos implicando a audiencia no
cuestionamento da contorna: ser conscientes de como se
comportan os nosos corpos dentro de certos esquemas alértanos
sobre a súa fraxilidade.
Schwindt utiliza recursos da danza e o teatro cunha clara
inuencia do construtivismo, a Bauhaus ou o teatro vangardista
ruso. Sitúa os actores, entre os que se atopa ela mesma, en
escenografías minimalistas, como parte dunha coreografía
que elabora a partir de entrevistas con outros individuos.
Os diálogos entre os actores, os movementos e os obxectos xeran
un novo espazo social no que as fronteiras entre a cción e a
realidade se dilúen. A realidade móstrase como unha
construción social.
Unha das súas derradeiras películas, Only a Free Individual
can Create a Free Society (2014), supón unha reexión sobre a
imposibilidade de comportarnos libremente dentro do
capitalismo, sistema organizado baixo unha moralidade que
favorece as relacións de alienación, dominación e opresión. É
unha peza elaborada a partir dunha entrevista cun activista
alemán que militou nos movementos estudantís de esquerda dos
anos sesenta e setenta; conversas a partir das cales a artista crea
os diálogos, ccionados, nos que se cuestiona a posibilidade dun
pensamento autónomo obxectivo dentro dos partidos políticos.
O traballo de Grace Schwindt está impregnado dunha
dimensión crítica que podemos remitir ás temperás inuencias
da súa contorna máis próxima: creceu na rexión de Frankfurt,
rodeada dun ambiente impregnado das ideas centrais da Escola
de Frankfurt e consciente da necesidade de defender un
pensamento crítico e reexivo, un dos piares da Escola inspirado
no pensamento marxista.
Un compromiso emancipador e o interese por descubrir o
que os instrumentos ideolóxicos esconden rastréxanse no
traballo de Grace Schwindt, que dende as súas primeiras
películas formula unha revisión das narrativas ociais a partir da
recuperación de pequenos relatos, historias cotiás ou singulares
que nos mostran como as narrativas persoais afectan ás
narracións do colectivo. En Meeting Florchen Gordon (2008)
9 lmes
de Grace Schwindt
o seu avó comparte, mediante unha entrevista, o recordo que
ten dunha veciña xudía durante o ascenso do nazismo, e en e
Chair (2008) é a súa avoa a que conta a súa experiencia durante
a ocupación de Berlín de 1945.
En ambos os dous traballos, cunha forte carga social e unha
marcada crítica aos roles de xénero, a artista dilúe as fronteiras
entre a cción e a realidade. Tanto nestas pezas, coma en
Counterpoint 1, Part 1: Individual Accounts (2010) ou Tenant
(2012), volve sobre a historia recente de Alemaña, os factores
materiais que denen as sociedades humanas ou os procesos
históricos, evidenciando as contradicións que estes relatos
conteñen.
O traballo de Grace Schwindt supón unha crítica aos sistemas
establecidos cuestionando a suposta liberdade individual que
propugna o capitalismo, así como o código moral que rexe as
súas formas de actuar. Mediante a deconstrución destes sistemas
de poder —o aparato familiar, a comunidade, o Estado ou os
sistemas de crenzas—, a artista convídanos a pensar en como se
xeran as estruturas sociopolíticas ás que pertencemos. Nos seus
lmes tamén revisa os documentos que rexen o funcionamento
dos gobernos e como determinados signicados se proxectan en
diferentes contextos. Certas xeografías, como os Alpes, están
ligadas á identidade alemá —cuestión que aborda en Clean Air
(2013)— e as fronteiras poden ser revisadas dende unha
perspectiva militar, como acontece en e Signal (2011), unha
peza na que a historia narrada en primeira persoa dun soldado
lle serve de punto de partida para abordar as construcións
xeopolíticas.
———
Emprego decorados teatrais cos mínimos elementos arquitectónicos
necesarios para delimitar unha localización. Sitúo persoas nestes espazos,
incluída eu mesma, e utilizo unha coreografía guionizada, moi precisa,
na cal cada movemento se relaciona con diferentes sistemas
institucionalizados, que están sempre baseados en procesos de exclusión e
destrución. As entrevistas que fago ás persoas adoitan servir de punto de
partida para os diálogos ccionados que posteriormente interpretan os
diferentes performers.
Cando trato de representar un sistema, tento deconstruílo utilizando
os mesmos mecanismos que uso para construílo: corpos, movementos,
discurso, mobiliario e vestiario. Por exemplo, a película Tenant describe
as rutinas que teñen lugar no fogar familiar, tales como comer xuntos,
facer os deberes ou o momento do baño. Estas rutinas, á súa vez,
insírense dentro dun contexto histórico e social máis amplo, e
interrómpense repetidamente na obra cando aparece unha performer
que cae polas escaleiras no preciso instante no que alcanza o cume. Na
miña obra, o corpo transfórmase nun fráxil soporte en perigo constante.
 
———
Grace Schwindt (Alemaña, 1979) estudou fotografía na University of
Westminster e un MA in Fine Arts na Slade School of Fine Art, Londres.
Actualmente imparte clases en Goldsmiths, Londres. Os seus traballos puideron
verse, recentemente, en South London Gallery, Institute of Contemporary Arts,
ou Whitechapel Gallery, Londres; Collective Gallery, Edimburgo; Wiels - Centre
for Contemporary Arts en Bruxelas; a 14ª Bienal de Istambul ou en White
Columns, Nova York.
9 lmes
de Grace Schwindt
PROGRAMA
Mañá: 11.15-14.00h.
Meeting Florchen Gordon, 2008
00:04:49
Nesta obra o avó da artista recorda o
momento no que coñeceu unha veciña xudía
en Berlín durante o alzamento da Alemaña
nazi. Conta a historia mentres a ilustra cun
debuxo.
e Chair, 2008
00:10:08
Schwindt entrevista a súa avoa sobre a súa
experiencia durante a ocupación de Berlín en
1945, facendo ncapé no compromiso social
e nas políticas de xénero.
Counterpoint 1, Part 1: Individual
Accounts, 2010
00:46:12
Esta peza representa a documentación en
vídeo da performance do mesmo título,
representada por vez primeira no Institute of
Contemporary Arts de Londres en xuño de
2010. Mediante a produción de vídeos,
instalacións e obras de texto, Schwindt
investiga as negociacións persoais,
contemporáneas, na historia alemá. A obra
ten o seu xerme nunha anterior serie de
traballos titulada Counterpoint, e xira ao redor
dunha serie de entrevistas realizadas pola
artista a once alemáns que vivían en Nova
York. Ao volver presentar estas entrevistas
con axuda de actores, establécese unha
relación entre o malestar físico e a situación
violenta. Nace a representación sociopolítica.
e Signal, 2011
00:30:27
Tomando como punto de partida o relato dun
soldado, a obra explora o signicado dentro
da estratexia militar da paisaxe e do potencial
do corpo humano.
Reading from a Ribbon, 2012
00:26:45
Reading from a Ribbon analiza desexos e
posibilidades á hora de crear igualdade nas
relacións sociais. A peza parte dun monólogo
que toma forma de carta. O texto preséntase
de varias maneiras: cosido a un lazo de doce
metros que se desdobra lentamente, escrito
nun disfrace, e falado por un performer.
Unha tensa coreografía permite que o texto se
desdobre durante 24 minutos, nos cales unha
audiencia é testemuña de varias fases dunha
narrativa desenvolvida con teatralidade.
A peza está composta de catro performers:
unha muller de 50 anos, un home de 70, unha
nena de 12 e a propia artista. Os diferentes
papeis tamén representan distintas relacións
sociais posibles, descritas no texto como nai
ou pai ou lla, relacións románticas, ou irmás.
Os performers case sempre aparecen en
solitario, para atoparse tan só nalgúns
momentos, nos cales se mostra unha
dependencia mutua.
Glass and Honey, 2012
00:34:08
Glass and Honey versa sobre a
mercantilización das relacións sociais e a
alienación na sociedade capitalista. O
personaxe «Artista» recita o texto a través dun
micrófono e a continuación escríbeo sobre o
muro de atrás. A artista move bloques de
construción situados contra ese muro e
colócaos arredor do outro personaxe, «50 F».
Esta actividade é interrompida por breves
interaccións entre dous performers que
actúan illados o un do outro. Chegado un
punto, a «Artista» coloca a cabeza sobre o colo
de «50 F», quen á súa vez lle arrinca un pelo.
Tarde: 17.15-20.30h.
Tenant, 2012
01:18:00
En Tenant, o fogar familiar convértese en
escenario para recrear un diálogo guionizado
que toma como punto de partida a historia
sobre a Sra. Schumacher, inquilina do avó da
artista en Berlín durante a Segunda Guerra
Mundial. De convicción comunista, axudou a
Vladimir Lenin a cruzar de Suíza a Rusia en
1917, tras o estalido da Revolución de
Febreiro. A relación entre a linguaxe e os
movementos do corpo analiza o papel que
ambos os dous elementos desempeñan na
creación do coñecemento e as relacións
sociais. Tenant describe as rutinas que se
producen no ámbito familiar como son comer
xuntos, facer os deberes ou o momento do
baño, que á súa vez se insiren dentro dun
contexto histórico e social, e se interrompen
repetidamente, por exemplo, por unha
performer que cae polas escaleiras no preciso
instante no que alcanza o cume. «Na miña
obra, o corpo transfórmase nun fráxil soporte
en perigo constante. Ogallá puidese baleirar
de signicado os espazos institucionalizados;
non obstante, isto non levaría á neutralidade
senón que se volvería cargar máis con
connotacións de xénero, idade, raza ou clase».
Clean Air, 2013
00:26:15
Clean Air analiza a proxección do signicado
na paisaxe. Por exemplo, os Alpes están
ligados ao poder, a pureza ou a limpeza,
termos tamén empregados para referirse á
identidade alemá a partir da década de 1920.
Dúas mulleres performers de xeracións
diferentes responden ante esta estrutura
mental cunha coreografía de danza, música,
disfraces, leite e calceta.
Only a Free Individual can Create
a Free Society, 2014
01:20:00
En Only a Free Individual can Create a Free
Society, Schwindt recupera discusións das que
fora testemuña de nena rodeada de persoas en
Frankfurt. O diálogo da película está extraído
dunha entrevista que a artista realizou a un
activista de esquerdas inuenciado polo
panorama político das décadas de 1960 e
1970, congurado pola Escola de Frankfurt,
a oposición extraparlamentaria e a Baader
Meinhof Gang.
A longametraxe Only a Free Individual can
Create a Free Society é resultado dun extenso
período de ensaios (5 semanas) con once
bailaríns e un dramaturgo, durante o cal se
empregaron diagramas para elaborar unha
minuciosa coreografía. A película mostra
vestimentas de corte xeométrico e de cores
variadas, realizadas con aluminio, cartón,
seda e veludo, ademais dun inxente traballo
de posprodución no que se creou unha
narrativa que cuestiona como se entendeu
e se entende o concepto de liberdade, quen
ten acceso a ela e como as estruturas sociais
e políticas deben comportarse para construír
unha sociedade libre.
Colabora: Co apoio de: Pavilion, Leeds /
Fundación Centro Galego
da Artesanía e do Deseño /
Pavestone Projects / Facultade de
Belas Artes, Universidade de Vigo

Este ciclo retrospectivo recoge la producción fílmica de Grace Schwindt, artista que utiliza medios diversos como el cine, la performance o la escultura para abordar temas relacionados con la memoria y la construcción de las relaciones sociales o los sistemas de poder. En sus piezas, con un fuerte componente teatral, intenta desmontar los sistemas establecidos implicando a la audiencia en el cuestionamiento del entorno: ser conscientes de cómo se comportan nuestros cuerpos dentro de ciertos esquemas nos alerta sobre su fragilidad.

Schwindt utiliza recursos de la danza y el teatro con una clara influencia del constructivismo, la Bauhaus o el teatro vanguardista ruso. Sitúa a los actores, entre los que se encuentra ella misma, en escenografías minimalistas, como parte de una coreografía que elabora a partir de entrevistas con otros individuos. Los diálogos entre los actores, los movimientos y los objetos generan un nuevo espacio social en el que las fronteras entre la acción y la realidad se diluyen. La realidad se muestra como una construcción social.

Una de sus últimas películas, Only a Free Individual can Create a Free Society (2014), supone una reflexión sobre la imposibilidad de comportarnos libremente dentro del capitalismo, sistema organizado bajo una moralidad que favorece las relaciones de alienación, dominación y opresión. Es una pieza elaborada a partir de una entrevista llevada a cabo con un activista alemán que militó en los movimientos estudiantiles de izquierda de los años sesenta y setenta; conversaciones a partir de las cuales la artista crea los diálogos, ficcionados, en los que se cuestiona la posibilidad de un pensamiento autónomo objetivo dentro de los partidos políticos. El trabajo de Grace Schwindt está impregnado de una dimensión crítica que podemos remitir a las tempranas inuencias de su entorno más próximo: creció en la región de Frankfurt, rodeada de un ambiente impregnado de las ideas centrales de la Escuela de Frankfurt y consciente de la necesidad de defender un pensamiento crítico y reflexivo, uno de los pilares de la Escuela inspirado en el pensamiento marxista.

Un compromiso emancipador y el interés por descubrir lo que los instrumentos ideológicos esconden se rastrean en el trabajo de Grace Schwindt, que desde sus primeras películas plantea una revisión de las narrativas oficiales a partir de la recuperación de pequeños relatos, historias cotidianas o singulares que nos muestran cómo las narrativas personales afectan a las narraciones de lo colectivo. En Meeting Florchen Gordon (2008) su abuelo comparte, mediante una entrevista, el recuerdo que tiene de una vecina judía durante el ascenso del nazismo, y en The Chair(2008) es su abuela la que cuenta su experiencia durante la ocupación de Berlín de 1945.

En ambos trabajos, con una fuerte carga social y una marcada crítica a los roles de género, la artista diluye las fronteras entre ficción y realidad. Tanto en estas piezas, como en Counterpoint 1, Part 1: Individual Accounts (2010) o Tenant (2012), vuelve sobre la historia reciente de Alemania, los factores materiales que definen las sociedades humanas o los procesos históricos, evidenciando las contradicciones que estos relatos contienen.

El trabajo de Grace Schwindt supone una crítica a los sistemas establecidos cuestionando la supuesta libertad individual que propugna el capitalismo, así como el código moral que rige sus formas de actuar. Mediante la deconstrucción de estos sistemas de poder —el aparato familiar, la comunidad, el Estado o los sistemas de creencias—, la artista nos invita a pensar en cómo se generan las estructuras sociopolíticas a las que pertenecemos. En sus películas también revisa los documentos que rigen el funcionamiento de los gobiernos y cómo determinados signicados se proyectan en diferentes contextos. Ciertas geografías, como los Alpes, están ligadas a la identidad alemana —cuestión que aborda en Clean Air (2013)— y las fronteras pueden ser revisadas desde una perspectiva militar, como ocurre en The Signal (2011) una pieza en la que la historia narrada en primera persona de un soldado le sirve de punto de partida para abordar las construcciones geopolíticas. Empleo decorados teatrales con los mínimos elementos arquitectónicos

"Empleo decorados teatrales con los mínimos elementos arquitectónicos para delimitar una localización. Sitúo a personas en estos espacios, incluida yo misma, y utilizo una coreografía guionizada, muy precisa, en la cual cada movimiento se relaciona con sistemas institucionalizados, que están siempre basados en procesos de exclusión y destrucción. Las entrevistas que realizo a las personas suelen servir de punto de partida para los diálogos ficcionados que posteriormente interpretan los diferentes performers. Cuando trato de representar un sistema, intento deconstruirlo utilizando los mismos mecanismos que uso para construirlo: cuerpos, movimientos, discurso, mobiliario y vestuario. Por ejemplo, la película Tenant describe las rutinas que tienen lugar en el hogar familiar, tales como comer juntos, hacer los deberes o el baño. Estas rutinas, a su vez, se insertan dentro de un contexto histórico y social más amplio, y se interrumpen repetidamente en la obra cuando aparece una performer que se cae por las escaleras en el preciso instante en el que alcanza la cima. En mi obra, el cuerpo se transforma en un frágil soporte en peligro constante". 

Grace Schwindt

 

PROGRAMA

 

Mañana: 11.15-14.00h.

Meeting Florchen Gordon, 2008
00:04:49
En esta obra el abuelo de la artista recuerda el momento en el que conoció a una vecina judía en Berlín durante el alzamiento de la Alemania nazi. Cuenta la historia mientras la ilustra con un dibujo.

The Chair, 2008
00:10:08
La artista entrevista a su abuela sobre su experiencia durante la ocupación de Berlín en 1945, haciendo hincapié en el compromiso social y las políticas de género.

Counterpoint 1, Part 1: Individual Accounts, 2010
00:46:12
Esta pieza representa la documentación en vídeo de la performance del mismo título, que se estrenó en el Institute of Contemporary Arts de Londres en junio de 2010. Mediante la producción de vídeos, instalaciones y obras de texto, Schwindt investiga las negociaciones personales, contemporáneas, en la historia alemana. La obra tiene su germen en una anterior serie de trabajos titulada Counterpoint, y gira alrededor de una serie de entrevistas realizadas por la artista a once alemanes que vivían en Nueva York. Al volver a presentar estas entrevistas con ayuda de actores, se establece una relación entre el malestar físico y la situación violenta. Nace la representación sociopolítica.

The Signal, 2011
00:30:27
Tomando como punto de partida el relato de un soldado, la obra explora el signicado dentro de la estrategia militar del paisaje y del potencial del cuerpo humano.

Reading from a Ribbon, 2012
00:26:45
Reading from a Ribbon analiza deseos y posibilidades a la hora de crear igualdad en las relaciones sociales. La pieza parte de un monólogo que toma forma de carta. El texto se presenta de varias maneras: cosido a un lazo de doce metros que se desdobla lentamente, escrito en un disfraz, y hablado por un performer.
Una tensa coreografía permite que el texto se desdoble durante 24 minutos, en los cuales una audiencia es testigo de varias fases de una narrativa desarrollada con teatralidad. La pieza está compuesta de cuatro performers: una mujer de 50 años, un hombre de 70, una niña de 12 y la propia artista. Los diferentes papeles también representan distintas relaciones sociales posibles, descritas en el texto como madre o padre o hija, relaciones románticas, o hermanas. Los performers casi siempre aparecen en solitario, para encontrarse tan solo en algunos momentos, en los cuales se muestra una dependencia mutua.

Glass and Honey, 2012
00:34:08
Glass and Honey versa sobre la mercantilización de las relaciones sociales y la alienación en la sociedad capitalista. El personaje «Artista» recita el texto a través de un micrófono y a continuación lo escribe sobre el muro de atrás. La artista mueve bloques de construcción situados contra ese muro y los coloca alrededor del otro personaje, «50F». Esta actividad es interrumpida por breves interacciones entre dos performers que actúan aislados el uno del otro. Llegado un punto, la «Artista» coloca la cabeza sobre el regazo de «50F», quien a suvez le arranca un pelo.

Tarde: 17.15-20.30h.

Tenant, 2012
01:18:00
En Tenant, el hogar familiar se convierte en escenario para recrear un diálogo guionizado que toma como punto de partida la historia sobre la Sra. Schumacher, inquilina del abuelo de la artista en Berlín durante la Segunda Guerra Mundial. De convicción comunista, ayudó a Vladimir Lenin a cruzar de Suiza a Rusia en 1917, tras el estallido de la Revolución de Febrero. La relación entre el lenguaje y los movimientos del cuerpo analiza el papel que ambos elementos desempeñan en la creación del conocimiento y las relaciones sociales. Tenant describe las rutinas que se producen en el entorno familiar como son el comer juntos, hacer los deberes o el momento del baño, que a su vez se insertan dentro de un contexto histórico y social, y se interrumpen repetidamente, por ejemplo, por una performer que se cae por las escaleras en el preciso instante en el que alcanza la cima. «En mi obra, el cuerpo se transforma en un frágil soporte en peligro constante. Ojalá pudiera vaciar espacios de signicado institucionalizados; sin embargo, esto no llevaría a la neutralidad sino que se volvería a cargar más con connotaciones de género, edad, raza o clase».

Clean Air, 2013
00:26:15
Clean Air analiza la proyección del signicado en el paisaje. Por ejemplo, los Alpes están ligados al poder, la pureza o la limpieza, términos también empleados para referirse a la identidad alemana a partir de la década de 1920. Dos mujeres performers de generaciones diferentes responden ante esta estructura mental con una coreografía de danza, música, disfraces, leche y punto.

Only a Free Individual can Create a Free Society, 2014
01:20:00
En Only a Free Individual can Create a Free Society Schwindt recupera discusiones de las que fuera testigo de niña rodeada de personas en Fráncfort. El diálogo de la película está extraído de una entrevista que la artista realizó a un activista de izquierdas influenciado por el panorama político de las décadas de 1960 y 1970, configurado por la Escuela de Fráncfort, la oposición extraparlamentaria y la Baader Meinhof Gang.
El largometraje Only a Free Individual can Create a Free Society es resultado de un extenso período de ensayos (5 semanas) con once bailarines y un dramaturgo, durante el cual se emplearon diagramas para elaborar una minuciosa coreografía. La película muestra vestimentas de corte geométrico y de colores variados, realizadas con aluminio, cartón, seda y terciopelo, además de un ingente trabajo de postproducción en el que se creó una narrativa que cuestiona cómo se entendió y se entiende el concepto de libertad, quién tiene acceso a ella y cómo las estructuras sociales y políticas deben comportarse para construir una sociedad libre.

Grace Schwindt (Alemania, 1979) estudió fotografía en la University of Westminster y un MA in Fine Arts en la Slade School of Fine Art, Londres.
Actualmente imparte clases en Goldsmiths, Londres. Sus trabajos han podido verse, recientemente, en South London Gallery, Institute of Contemporary Arts, o Whitechapel Gallery, Londres; Collective Gallery, Edimburgo; Wiels - Centre for Contemporary Arts en Bruselas; la 14ª Bienal de Estambul o en White Columns, Nueva York.

Fotografía de portada: Tenant, 2012. Cortesía de la artista y Zeno X Gallery, Antuerpen

AdjuntoTamaño
Ciclo películas_cast.pdf499.2 KB