Gastón Solnicki. Papirosen
Fechas:
8 noviembre 2013 - 9 noviembre 2013
Horario:
DOBLE PASE: viernes 8 de noviembre, a las 19.30 y sábado 9 de noviembre, a las 19.30
Precio:
ENTRADA GRATUÍTA. Plazas limitadas
«Moldeando cerca de 200 horas de material grabado durante más de una década en un retrato de familia a la vez épico e íntimo, el joven Solnicki eleva la home movie al nivel de un arte. Cuatro generaciones de su clan son capturadas en vacaciones y reuniones familiares, así como en pequeños momentos cotidianos.Excavando en los archivos familiares e incorporando las vivencias de su abuela Pola, sobreviviente del holocausto, Solnicki elabora una afectiva y profunda meditación sobre el significado de la familia y el peso de la historia». (Denis Lim, Museum of the Moving Image, Londres)
Gastón Solnicki nació en Buenos Aires en 1978. Estudió en el Centro Internacional de Fotografía y en la Tisch School of the Arts de la New York University, donde recibió su BFA en Cine. Süden (2008), su primer largometraje, se estrenó internacionalmente en el Buenos Aires Festival Internacional de Cine Independiente (BAFICI), donde recibió una Mención Especial del Jurado y fue galardonado como Mejor Película de la Comisión de Prensa de Cine Argentino. Fue galardonado también con el Cóndor de Plata a la innovación artística. Papirosen (2011), su segundo largometraje, se estrenó en la competencia «cineastas del presente» en el Festival de Cine de Locarno, y luego tuvo una exitosa carrera internacional en festivales incluyendo la Viennale, Róterdam, Vancouver, Jeonju, y continúa exhibiéndose alrededor del mundo en instituciones como el Centro Pompidou (París) y el Centro Cultural Skirball de Los Ángeles. Fue galardonado como Mejor Película en la Competencia Argentina en el BAFICI 2012, y ganó el Premio Lia en el Festival de Cine de Jerusalén 2012. También recibió una mención especial en el Edinburgh Int’l FF 2012. Actualmente trabaja en su largometraje de ficción, El principio del Tritono.
«Moldeando preto de 200 horas de
material gravado durante máis dunha
década nun retrato de familia á vez
épico e íntimo, o novo Solnicki eleva a
home movie ao nivel dunha arte. Catro
xeracións do seu clan son capturadas
en vacacións e reunións familiares, así
como en pequenos momentos cotiáns.
Escavando nos arquivos familiares
e incorporando as vivencias da súa
avoa Pola, supervivente do holocausto,
Solnicki elabora unha afectiva e profunda
meditación sobre o significado da
familia e o peso da historia». (Denis Lim,
Museum of the Moving Image, Londres)
Gastón Solnicki naceu en Bos Aires en 1978. Estudou
no Centro Internacional de Fotografía e na Tisch
School of the Arts da New York University, onde
recibiu o seu BFA en Cine. Süden (2008), a súa
primeira longametraxe, estreouse internacionalmente
no Buenos Aires Festival Internacional de Cine
Independiente (BAFICI), onde recibiu unha Mención
Especial do Xurado e foi galardoada como Mellor
Película da Comisión de Prensa de Cine Arxentino. Foi
galardoada tamén co Cóndor de Prata á innovación
artística. Papirosen (2011), a súa segunda longametraxe,
estreouse na competencia «cineastas do presente»
no Festival de Cine de Locarno, e despois tivo unha
exitosa carreira internacional en festivais como a
Viennale, Róterdan, Vancouver, Jeonju e continúa
exhibindose ao redor do mundo en institucións
como o Centro Pompidou (París) e o Centro Cultural
Skirball dos Ánxeles. Foi galardoada como Mellor
Película na Competencia Arxentina no BAFICI 2012, e
gañou o Premio Lia no Festival de Cine de Xerusalén
2012. Tamén recibiu unha mención especial no
Edinburgh Int’l FF 2012. Actualmente traballa na súa
longametraxe de ficción, El principio del Tritono.
La proyección de esta película forma parte del programa de artes escénicas y cine "Material Memoria".
Mentres acompaña o seu pai enfermo nun
hospital de Venezuela, os pensamentos
do cineasta viaxan a Mozambique. Alí,
algunhas imaxes de danza e da revolución
—algunhas recuperadas e outras gravadas
polo cineasta— evocan unha realidade
alternativa onde o mundo espectral
participa nunha fervenza de movementos
excitantes.
Andrés Duque é un cineasta hispano-venezolano. O
seu traballo máis coñecido é Iván Z, un retrato do
cineasta de culto Iván Zulueta que lle valeu unha
nominación aos premios Goya da Academia. En
2011 realiza a súa primeira longametraxe Color
perro que huye, estreada no Festival International de
Cine de Róterdan e obtivo o premio do público no
Festival Internacional de Cine Punto de Vista. En
2012 é un dos cineastas convidados ao prestixioso
seminario Flaherty que se celebra en Nova York. En
2013 recibe o Premi Ciutat de Barcelona polo seu
filme Ensayo final para utopía. A súa filmografía
inclúe: Paralelo 10 (2005, corto doc), Landscapes in
a Truck (2006, corto doc), La constelación Bartleby
(2007, corto), Life Between Worlds Not in Fixed
Reality (2008, corto doc), All You Zombies (2008,
corto doc), No es la imagen es el objeto (2009, corto),
Color perro que huye (2011, doc) e Ensayo final para
utopía (2012, doc).Exposición VERANEANTES
Exposición VERANEANTES
‘Material Memoria’
Programa de artes escénicas y cine
Comisario: Pablo Fidalgo Lareo
[El Conde de Torrefiel, Andrés Duque, Gastón Solnicki, Eloy Enciso, Rui Catalão, Patricia Caballero, Xurxo Chirro, Miguel Boneville, Claudia Dias, Ramiro Ledo, Lagartijas Tiradas al Sol, Nicolás Pereda, Olga Novo, Fon Román]
La exposición VERANEANTES incluye un programa de artes escénicas y cine, comisariado por Pablo Fidalgo Lareo, que tiene lugar cada fin de semana en el Patio 1 de la planta baja, especialmente adaptado para esta ocasión. El ciclo ‘Material Memoria’ incluye artistas que trabajan con la palabra y con la memoria familiar, generacional y política como eje de su obra. Con un máximo de dos personas en escena, reivindica la sencillez y la frontalidad como esencia de lo teatral.