Pensando na fortuna crítica de Laxeiro, o MARCO organiza unha exposición novidosa na que se trata de mostrar, por vez primeira, unha selección das súas obras máis destacadas situándoas no contexto da arte da súa época, xunto a pezas doutros artistas que Laxeiro miraba con atención (Ignacio Zuloaga, Jesús Corredoyra, Arturo Souto, Manuel Colmeiro, Carlos Maside, Asorey, Maruja Mallo, Luis Seoane, Torres García), ou que formulan referencias para un rico diálogo visual. Entre as “devocións”, Gutiérrez Solana, Vázquez Díaz, Benjamín Palencia, ou os máis tardíos Antonio Saura, Rafael Canogar ou Washington Barcala. Como referencias especiais, artistas como Rembrandt e Goya, presentes con obra gráfica.

Non se trata dunha proposta de peche senón de debate, coa que se incide na necesidade de estudar a Laxeiro no contexto da arte da súa época.